Epidemie ospy, cholery, dżumy i wścieklizny tysiącleciami masakrowały ludzkość. Jednak dzieje śmiertelnych infekcji to przede wszystkim historia walki z zabobonami, lękami i masową histerią.

Zgodnie z ustaleniami rozejmu andruszowskiego z 30 stycznia 1667 r. Rzeczpospolita zgodziła się oddać Rosji Kijów tylko na dwa lata. Jednak zarówno miasto, jak i całe Zadnieprze straciła już bezpowrotnie.

Kazimierzowi Wierzyńskiemu, autorowi wiersza „Siemiony” z 1962 r., z którego został zaczerpnięty tytuł artykułu, Wojciech Siemion posłużył za swoistą figurę retoryczną wyrażającą siłę i znaczenie „ludu” w powojennej Polsce. I choć trudno zapomnieć Siemionowi jego flirt z władzą, to jedno trzeba mu oddać: jako artysta ową ludowość wzniósł na wyżyny.

Zawsze kierowałem się przede wszystkim moim własnym poczuciem wolności i intuicją. Dlatego uznałem, że z ustrojem komunistycznym należy walczyć każdymi możliwymi metodami – mówi Grzegorz Hajdarowicz, działacz opozycji niepodległościowej, przedsiębiorca i konsul honorowy Brazylii w Małopolsce i na Śląsku