Miarą niezwykłej obecności dzieła Tolkiena w przestrzeni kultury współczesnej nie są wznowienia jego najpopularniejszych powieści, ale kolejne edycje tekstów z głębi Tolkienowskiej mitologii, nigdy przez autora nieukończonych, adresowanych przede wszystkim – choć już od dawna nie wyłącznie – do koneserów. Tę właśnie część spuścizny Profesora reprezentuje omawiane tu wydanie. Opowieści, składające się na tom, literackie zalążki uniwersum Śródziemia, powstawały wcześniej niż „Hobbit” czy „Władca Pierścieni”: Tolkien zaczął je zapisywać już na początku 1917 r. (Christopher Tolkien sugeruje, że nawet wcześniej), podczas długotrwałej rehabilitacji po powrocie pisarza z frontu we Francji, a potem kontynuował tę pracę podczas kilkuletniego pobytu w Leeds w pierwszej połowie lat 20., zanim przeniósł się na dobre do Oksfordu. Autor, skupiony bardziej na kreacji mitycznego świata niż na racjonalnym planowaniu kariery literackiej, nigdy nie stworzył ich wersji gotowej do druku. Z tych brulionowych zapisków wyłonił się dekady temu zredagowany przez syna, spójny narracyjnie „Silmarillion”, a w 1980 r. również Christopher Tolkien wydał je osobno w postaci niemal pierwotnej. Opowieści te pojawiały się już także w różnych wersjach po polsku, ale niniejszą edycję warto wybrać choćby ze względu na przekłady autorstwa Agnieszki Sylwanowicz i Pauliny Braiter, dyskretny udział Marka Gumkowskiego oraz walory edytorskie.