Książka Terleckiego zrodziła się z inspirowanych rodzinnymi zagadkami poszukiwań genealogicznych, a wyrosła na próbę panoramicznego ujęcia zjawiska istotnego dla zrozumienia dziejów XX-wiecznego społeczeństwa polskiego – fali masowej emigracji Polaków do USA w pierwszych dekadach minionego stulecia. Choć publikacja nawiązuje do stylistyki i pracy popularnonaukowej, i beletryzowanej biografii, najlepiej chyba opisuje ją etykieta, której użył sam autor, od lat biznesmen, ale zarazem absolwent studiów dziennikarskich: „reportaż historyczny”. Osnową tego obszernego reportażu są pieczołowicie odtwarzane losy pradziadka autora, Mikołaja Terleckiego, który przybył do USA na pokładzie jednego z transatlantyków w sierpniu 1912 r. Przedstawiona z pasją i budująca dramaturgię całości historia rodzinnego „śledztwa” osadzona jest jednak w szerokim (chociaż nieco mozaikowym) kontekście obserwacji historycznych i socjologicznych, dotyczących przyczyn emigracji, jej okoliczności, warunków życia w obcym kraju i pozycji polskich emigrantów wśród innych nacji współtworzących wielokulturowe społeczeństwo Ameryki. I właśnie ten żywy opis egzystencji polskich emigrantów, oparty na wnikliwej eksploracji archiwów polskich, polonijnych i amerykańskich (co potwierdza bogaty materiał fotograficzny), jest największym walorem książki. A z rozrzuconych w tekście uwag autora można wnioskować, że być możemy doczekamy się kontynuacji tej opowieści.