Niestety, rok 2020 wybił zęby wieszczom, bo ciężko było w grudniu 2019 r. przewidzieć światowe tsunami Covid-19. Najtęższe umysły widziały inne problemy, głównie klimatyczne, śmieciowe (plastik), smogowe, polityczne, terrorystyczne czy choćby konflikt w Górskim Karabachu. Tymczasem to, co zafundował nam rok 2020, było wieszczone jedynie w najbardziej kasandrycznych przepowiedniach, a tych – jak wiadomo – nikt na poważnie nie bierze pod uwagę.

Niemniej pokusa kolejnej przepowiedni jest wielka. W takim razie do dzieła. Zaznaczam tylko, że ośmielam się napisać parę zdań jedynie o pierwszej połowie przyszłego roku, bo pisząc o drugiej, musiałbym pisać w zbyt pesymistycznym tonie, a przecież nie wypada w okresie świątecznym.

A zatem w okresie od stycznia do marca wyraźnych zmian nie będzie. Politycy dalej będą okłamywać ludzi, że w zasadzie nie ma żadnego lockdownu przestrzeni publicznej (choć w większości krajów przeważająca część tej przestrzeni jest zamknięta). Nadal będziemy okłamywani, że za dwa, góra trzy tygodnie wszystko wróci do normy, oczywiście „pod warunkiem, że Covid-19 odpuści”, a że nie odpuści, co z góry wiemy, bo wirusy tak już mają, że lubią trzymać do późnej wiosny (nie tylko ten), no to oszukiwanie maluczkich, aby było im łatwiej znosić ograniczenia i rygory, stanie się stałą praktyką.

Media też będą dalej straszyć wirusem, wszak klikalność w internecie jest podstawą ich egzystencji. Pokazywanie cierpiących i umierających na Covid-19 będzie miało cel edukacyjny i mobilizacyjny z wezwaniem do szczepień. Śmierć chorych na raka spowodowanego np. stałą ekspozycją dróg oddechowych na smog nie będzie tematem wartym już takiej eksploatacji. 

Śmiertelność na Covid-19 utrzyma się na wystarczającym poziomie, żeby wytłumaczyć ludziom, dlaczego – mimo że masowo nie umieramy – musimy popełniać społeczne, ekonomiczne i kulturowe zbiorowe samobójstwo. Nie widać przecież zwłok na ulicach, wszak to nie jest średniowieczna zaraza.  

Szczepionka zacznie być sprzedawana i dystrybuowana. Ten cud medycyny
– stworzony zaledwie w 10 miesięcy, choć do tej pory inni nierozgarnięci naukowcy potrzebowali na inne szczepionki minimum 5 lat – zacznie rozpływać się w żyłach mieszkańców planety Ziemi. To, że paru umrze, bo nie przebadano wszystkich reakcji na choroby współtowarzyszące i interakcje z innymi branymi lekami, to już umknie uwadze opinii publicznej. Wszak ratujemy ludzkość! Co poniektórzy malkontenci zaczną jednak na nowo nieśmiało zadawać pytanie: dlaczego wysoko postawieni menedżerowie firm produkujących szczepionkę sprzedali w listopadzie 2020 r. akcje tych koncernów farmaceutycznych i to tuż po ogłoszeniu sukcesu? Może nie chcieli być obrzydliwie bogaci po wdrożeniu tego sukcesu w życie? Może mieli plan kupienia nowego tapczanu albo po prostu pogardzają pieniędzmi? 

Podratują nas za to nowe leki osłabiające działanie Covid-19. One pomogą przejść chorobę, ale będą bohaterami drugiego planu. Praca u podstaw nie będzie w cenie, bo będzie rosło zapotrzebowanie na „fajerszczepionki”. Nadal słabo będzie też z inwestycjami w ochronę zdrowia i opiekę nad osobami starszymi. Wszak nie ma to bezpośredniego związku z pandemią i lepiej pozamykać gospodarkę, żeby móc powiedzieć, że na takie rzeczy nie ma pieniędzy. 

Politycy i ekonomiści pokazywać nam będą, jak praktycznie nic w gospodarce się nie zmieniło. Będą dowodzić, że PKB jest prawie takie samo, a bezrobocie utrzymuje się na poziomie bez wielkich różnic. Będą dowodzić, że kilka firm e-commerce’owych nawet zwiększyło swój zasięg i wycenę. Ciężko to będzie zrozumieć wielu przedsiębiorcom, którzy stracili dorobek życia i którzy – siedząc nad butelką wódki, wina, whisky (w zależności od kraju) – dumać będą, czy belka stropowa utrzyma ich ciężar, bo w dobie zamknięcia gospodarki nie wykorzystali w ubiegłym roku karnetu na siłownię... 

Tzw. osoby oświecone, czyli liderzy opinii, będą bić na alarm i wysuwać dalsze żądania wprowadzenia jeszcze większych rygorów i obostrzeń po to, by ludzkość przetrwała. Ale to, że ma przetrwać w rygorze więziennym, na chwilkę im umknie. Zapomną też, niby przez przypadek, że ludzie nie dają rady żyć wiecznie i kiedyś się trzeba pożegnać z tym światem. Ci, co przypominają o średniej życia, będą budzić pogardę i odrazę. Zostanie im przyszyta obelżywa łatka „wyznawcy darwinizmu społecznego”. 

Wszystko opanuje wszechobecna maseczka, która jest używana już nawet w czasie biegów i ćwiczeń fizycznych w upale (jak to się dzieje w krajach półkuli południowej) – najbardziej pożądany prezent świąteczny i szczyt niejednego dizajnu. Ci, co jej nie noszą, bo dbają o swój system oddechowy i serce, będą uznani za złych ludzi o morderczych zapędach. Staną się obiektem potępienia w mediach społecznościowych i celem wlepiania solidnych mandatów. W niejednej głowie zakwitnie pomysł, że może warto pomyśleć o więzieniu dla takich ludzi. A w ogóle wszystko będzie online: komunikatory, komputery, dystans społeczny pogłębiony itd. Reasumując: styczeń–marzec to będzie czas pogłębiającej się katastrofy. 

Kwiecień–czerwiec? Szczepionka rozczarowuje. Okaże się, że nie jest antidotum na wszystkie nasze bolączki, bo była po prostu za szybko zrobiona. Poza tym niestety potrzebuje paru lat, żeby zadziałała wśród większej populacji. Zatem to nie jest rozwiązanie na najbliższe miesiące. Gospodarka zaś, oczywiście ta prawdziwa, a nie na wykresach, będzie w coraz gorszym stanie. To będzie świat milionów bankrutów i frustratów. Każdy z nas zada sobie pytanie: ile można siedzieć przed komputerem, ile można tkwić w jednym miejscu? 

Ludzie zaczną więc przeliczać liczbę zgonów, porównywać z latami wcześniejszymi, patrzeć na spustoszenie społeczne i ekonomiczne, na góry plastiku, jaki wytworzyliśmy w tym czasie absurdalnych standardów higienicznych. Coraz mniej będą rozumieli, dlaczego tak się dzieje. Może zaczną dostrzegać nieadekwatność poświęcenia w stosunku do osiąganych rezultatów oraz obłudę i kłamstwa niekompetentnych polityków. Nagle uświadomią sobie, że obietnice zmian „za 2–3 tygodnie”, którymi są karmieni, to tylko fałszywa narracja. Wraz z nadejściem wiosny wyjdą na ulice, szczególnie młodzi, by protestować i krzyczeć, że odebrano im wolność, że zabiera im się życie, że wolą godnie umierać, niż cały czas się chować i maskować bez większego sensu. Rozruchy na ulicach przestraszą naszych „dzielnych” rządzących oszustów i będą musieli podjąć decyzję albo o dokręceniu śruby i pójściu w model chiński – oczywiście „dla naszego dobra” i pożegnania wolności – albo szybko znikną z polityki i przyznają się tym samym do permanentnych błędów popełnionych w 2020 r. 

Niestety, w to drugie ciężko mi uwierzyć, dlatego przepowiednie na rok 2021 kończę na czerwcu. Może z jedną uwagą, że bez generalnej zmiany podejścia ludzi do Covid-19 oraz przyszłych wirusów i zagrożeń, w grudniu 2021 r. w zasadzie będę mógł skopiować ten tekst i dać go ponownie do opublikowania. Nie straci nic na świeżości – i tak przez parę lat, aż do końca zapasów wolności. No,  chyba że przyjdzie jakieś opamiętanie. Zawsze przyjemnie mieć nadzieję, szczególnie na Nowy Rok.