Pamiętam, jak po 11 września 2001 r. w Ameryce wszyscy mówili, że symbolem zła w nowym stuleciu będzie oblicze Osamy bin Ladena. Znając historię, wiedziałem, że przyjdą inni i to znacznie gorsi. To wieczne koło historii nieustannie przetacza się przez ludzkość, miażdżąc całe narody. Ledwie zaczęliśmy łapać oddech po covidowym koszmarze, a już zdeptano nasze marzenia o wolnym otwartym świecie. 

Przez ostatnie dwie dekady zachodnia klasa polityczna żyła w przekonaniu, że Władimir Putin jedynie pozuje na wielkoruskiego autarchę, ale tak naprawdę jest facetem, z którym można się dogadać. Ufano, że Rosja – otwierając się na zachodni konsumpcjonizm – mimowolnie złapie bakcyla wolności i demokracji. Byliśmy przekonani, że Putin jest sprytnym graczem, makiawelicznym strategiem i mistrzem blefowania. 

Rozbił rosyjską opozycję w puch, zbudował potężne zaplecze polityczne i zdołał przekonać ogromną część Rosjan do swojej charyzmy. Jego koteria żyła w bajecznym świecie. Rosja, w przeciwieństwie do państw członkowskich OPEC, nie miała narzuconych żadnych limitów na sprzedaż surowców energetycznych. W bażenowskich, abałakskich i frołowskich pokładach na Syberii Zachodniej miała do wydobycia i sprzedania niewyobrażalną fortunę – 22 miliardy ton ropy naftowej. A przecież to najskromniejsze estymacje rosyjskich pokładów tej kopaliny. W rzeczywistości może być ich znacznie ponad 140 miliardów ton. Dla porównania największe udowodnione złoża ropy naftowej na świecie ma Wenezuela
– 48 miliardów ton, stanowiących ponad 17 proc. globalnych zasobów tej kopaliny. Tam też rządzi zwykły socjalistyczny głupek, który mając takie bogactwo, sprowadził swój naród na  skraj nędzy.

11 maja zeszłego roku minister zasobów naturalnych i ekologii Federacji Rosyjskiej Aleksandr Kozłow oświadczył, że przy dotychczasowym wydobyciu i eksporcie (przed napaścią na Ukrainę) zapasy rosyjskiej ropy naftowej starczą na 59 lat eksploatacji, a gazu na 103 lata. Te dane dotyczą oczywiście znanych nam pokładów tych kopalin i są kalkulowane na podstawie wydobycia gazu (ponad 693 mld m³) i ropy naftowej (512 mln ton)  w 2020 roku. Nikt nie wie, jak olbrzymie pokłady są jeszcze pod lodem Morza Arktycznego. 

Putinowska sitwa, która łapówkarstwem, nepotyzmem, a często też terrorem politycznym zdobyła władzę w Rosji i bajeczne bogactwa, mogła przez wiele kolejnych pokoleń, niczym kamaryla Romanowów, żyć w nieobrażanym dostatku. Mieli pałace, wille, jachty, luksusowe samochody i posiadłości w najpiękniejszych zakątkach świata. Dzisiaj powoli zaczyna do nich docierać, że te czasy skończyły się w czwartek 24 lutego br., choć nadal zapewne nie rozumieją dlaczego. Zabrakło między nimi człowieka o odwadze Rasputina, który w 1914 r. ostrzegał carycę Aleksandrę, że jeżeli jej mąż przystąpi do wojny z Niemcami „Rosja pogrąży się w ciemnościach i wpadnie w szpony diabła, a ty sama umrzesz w straszliwej męce”.

 Putinowskie uzasadnienie napaści na Ukrainę jest tak bezsensowne, że jedynie naprawdę najgłupsi albo raczej najbardziej skorumpowani przedstawiciele Cerkwi moskiewskiej próbują ją tłumaczyć najgłupszym wiernym. Nie ma w argumentacji Putina nawet jakiejś demonicznej przebiegłości czy podstępności. To najbardziej prymitywna, wręcz trudna do jakiejkolwiek racjonalnej obrony egzemplifikacja pierwotnej natury ruskiego mużyka. 

O Putinie mówiono, że makiawelicznie rozgrywa Zachód. Tymczasem jego „makiawelizm” zawalił się w ciągu pierwszego tygodnia wojny, a całe zaplecze misternie budowane na Zachodzie rozsypało się w obliczu zjednoczonego oburzenia opinii publicznej. Putin wyeksponował jedynie pazerność sprzedajnych kolaborantów. 

Demokracje zachodnie powinny precyzyjnie prześledzić wszystkie kontakty biznesowe, towarzyskie i polityczne obywateli UE, USA, Wielkiej Brytanii, Kanady, Japonii, Australii, Nowej Zelandii, Izraela i krajów Ameryki Łacińskiej z przedstawicielami obecnego reżimu kremlowskiego. Nie namawiam do polowania na czarownice, ale do oczyszczenia demokracji zachodnich z brudu korupcji. Izolacja ekonomiczna putinowskiej Rosji to początek odchwaszczania świata z patologii, która przez 20 ostatnich lat ledwo dostrzegalnie oplatała swoją siecią cały świat. Tylko odcinając macki finansowe Moskwy, możemy się uchronić przed losem, jaki teraz spotkał Ukraińców… i Rosjan. Także my, dziennikarze, powinniśmy prześledzić, ile zachodnich firm IT, mediów elektronicznych, wydawnictw prasowych, spółek energetycznych, że o partiach politycznych nie wspomnę, było w mniej lub bardziej jawny sposób finansowane z Kremla. Czeka nas poważne przewietrzanie szaf na wiosnę, żeby wypędzić z nich wszystkie mole. 

Putin chciał „denazyfikacji”? To będzie ją miał. To hasło odnosi się teraz bowiem do jego reżymu i całej sieci zachodnich kolaborantów z nim współpracujących. Pamiętajmy, że narodowy socjalizm jest tą formą terroryzmu państwowego, w którym zawsze ostateczne słowo ma wódz, powołujący się na nadrzędność swojego narodu względem innych. Putinizm idealnie spełnia tę definicję.