Często zapraszał ich do siebie na poczęstunki. Srebrny kieliszek z monogramem cara, który Gąsiorowski otrzymał od Mikołaja na zakończenie jednej z takich uczt, do dziś należy w jego rodzinie do najcenniejszych pamiątek.

Pierwsza dekada XX stulecia, Petersburg i Carskie Sioło. Dwór ostatniego imperatora Wszechrosji Mikołaja II. Mało kto wie, iż w jego najbliższym otoczeniu przebywało wielu Polaków. Ba, niektórzy z nich byli odpowiedzialni za osobiste bezpieczeństwo rosyjskiego monarchy. Jednym z tych gwardzistów był Romuald Gąsiorowski. Pochodził z Kongresówki, a dokładniej z ówczesnej guberni piotrkowskiej. W 1906 r., jak wielu innych Polaków z poboru, został powołany do służby w wojsku rosyjskim. Tutaj uśmiechnął się do niego los. Ponieważ był wysoki, postawny i przystojny, zamiast służby w jednym z licznych garnizonów carskiej Rosji, dostał możliwość odbycia jej w stolicy imperium, w osobistej gwardii przybocznej Mikołaja II.

Do jego obowiązków należało m.in. uczestnictwo w oficjalnych paradach i uroczystościach cesarskiej rodziny. Stacjonował na przemian w Petersburgu i Carskim Siole, w zależności od tego, gdzie akurat przebywał monarcha i jego najbliżsi.

Służbę w gwardii przybocznej cara Gąsiorowski zakończył w 1911 r., jednak już niebawem po raz drugi włożył mundur rosyjskiego kawalerzysty: wybuchła I wojna światowa. Walczył z Niemcami na pruskich Mazurach. Nie trwało to długo. Niemcy otoczyli armię rosyjską, zaś Gąsiorowski, wraz z tysiącami towarzyszy broni, dostał się do niewoli. Do końca 1918 r. przebywał w obozie jenieckim w Celle koło Hanoweru. Gdy opuścił obóz, nie było już ani imperatora Mikołaja, ani dawnej Rosji... ale to zupełnie inna historia.