Serce 65-letniego Steinbecka nie wytrzymało 20 grudnia 1968 r. Uhonorowany literacką Nagrodą Nobla (1962 r.) wybitny amerykański pisarz, felietonista i reporter wojenny zmarł w Nowym Jorku, w którym mieszkał od zakończenia II wojny światowej, ale „sercem” nigdy nie opuścił kalifornijskiej rodzinnej doliny Salinas. Sławę i godziwe pieniądze, uznanie czytelników i krytyków literackich przyniosły mu przepełnione realizmem i wydane jeszcze przed wojną powieści m.in. o trudach życia w dobie wielkiego kryzysu, ale też o wykluczeniu. Najlepsze jego powieści doczekały się udanych ekranizacji, np. „Grona gniewu” w 1940 r. z wyjątkową kreacją Henry’ego Fondy, „Na wschód od Edenu” (1955 r.), „Myszy i ludzie” (1992 r.). Souder przybliża współczesnym czytelnikom nie tylko barwne życie noblisty (kolejne śluby – w sumie trzy – i częste wyjazdy w charakterze reportera), stara się także wytłumaczyć „przepełniającą Steinbecka niemoc, wściekłość, niezgodę na nierówności, obsesję na punkcie prywatności, nieufność do ludzi”. Souder opowiada też o tym, jak powstawały kolejne powieści Steinbecka, który „sprawiał wrażenie obojętnego na rosnącą sławę (...) i mimo swego dobrobytu do ostatnich dni nie zapomniał o nagłaśnianiu nierówności ekonomicznych i zbliżającej się katastrofie ekologicznej – tematach, które dzisiaj są wiodące w debacie publicznej”.