Gdy piszę w grudniu tekst, który ma się ukazać w styczniowym numerze, rodzi się we mnie pokusa, żeby spróbować przewidzieć, co wydarzy się w nadchodzącym roku, opisać to i czekać z zapartym tchem, czy się spełni. Dobrze to też trochę okrasić optymizmem, żeby się lepiej czytało.

Nasz świat nieustannie się zmienia. To oczywiste nawet dla tych, którzy nie lubią zagłębiać się w studiowanie przeszłości: na przestrzeni własnego życia mogą dostrzec ewolucję naszych zwyczajów, poglądów i upodobań.

Zawsze nurtowało mnie pytanie: dlaczego po upadku komuny nikt nigdy głośno nie postulował prywatyzacji telewizji publicznej i publicznego radia? Dlaczego można było sprzedać wszystkie gazety, ale już ani jednego programu RTV?

Polska już szwedzkich królów miała, mamy więc przetarty szlak. Może warto na nowo zostać monarchistą?